[İKİZ KORSANLARI] Lanetli Harita

Rinji Adası, West Blue'nun derinliklerinde sakin bir kasaba olarak anılsa da, zamanında karanlık günler geçirmişti. Ada, beceriksiz bir lord tarafından yönetilirken, yılan bayraklı korsanlar tarafından kuşatılıp yağmalanmış, lordun tahtı ele geçirilmişti. O günden beri, lorda dair hiçbir iz bulunamamış, ne cesedi ne de kendisi bir daha ortaya çıkmamıştı. Halk arasında bu olay hâlâ fısıltılarla anlatılan bir efsane gibi dolanmaktaydı.

Beş yıl boyunca denizlerde kaybolan Mehumetu ise, uzun bir yolculuktan sonra tekrar doğduğu topraklara, Rinji Adası'na geri dönmüştü. Karısının ve kendi mezarı burada, bu topraklardaydı. Ama Mehumetu'nun neden bu adaya geri döndüğü konusunda kimsenin bir fikri yoktu. Bu yalnızca onun sırrıydı.

Artık küçük bir köy değil, gelişmiş bir kasaba olan bu yer, özellikle son birkaç yılda hızla büyümüştü. Kasabanın kalbi hâline gelen bar, eskiden köyün ufak bir pub'ıydı, ancak şimdi büyük ve gürültülü bir yer olmuştu. Kapıdan girildiğinde gürültü ve hareketlilik hemen hissediliyordu. İçeride, masaların neredeyse hepsi doluydu.

Bir köşede, Mehumetu tek başına oturuyordu. Önünde ne olduğu ya da ne sipariş ettiği henüz belli değildi. Belki bir sipariş söylemişti de onu bekliyordu, belki de çoktan içmeye başlamıştı.

Ancak Mehumetu'nun dikkatini çeken başka bir şey vardı. Yan masadaki iki adam, birbirinin kopyası gibiydi; aynı tipte, aynı şekilde hareket eden ikizler... Nick ve Syd. İkisi de heyecanla siyah bir karta bakıyorlardı. Pedro'nun kara kartı, kara borsanın gizli anahtarı. O kadar gizli bir anahtar ki neredeyse herkesin cebinde bir adet bulunur.

Aslında, ikizlerin buraya gelişlerinin sebebi tam anlamıyla bir saçmalıktı. İkili, West Blue'da dolaşırken sadece meraktan bir geminin içine  atlamış ve saklanarak Rinji Adası'na ayak basmışlardı. Depoda buldukları kara kartın karaborsa kartı olduğunu bardaki izbandut barmene sorarak öğrenmişlerdi. Seyahatin başından beri adanın tarihi ya da burada dönen entrikalarla ilgili en ufak bir fikirleri yoktu; onların tek amacı, ellerindeki parayı en kısa sürede "kırıp" hızlıca zenginleşmekti.

Ancak adaya geldiklerinden beri işleri planladıkları gibi gitmiyordu. Bu bar da duraklarından biriydi ve yine parayı kırmanın yollarını tartışmaya koyulmuşlardı. Bir şeyler konuşurken konuşmanın ortasında Nick bir an için duraksadı. Ellerini cebine attı ve cebinden çıkardığı siyah, karaborsa kartına bakmaya başladı. Kart, o kadar sıradan görünüyordu ki daha önce üzerine dikkat etmemişti. Ama birden, gözleri fal taşı gibi açıldı. Çünkü kartın üstünde bir yazı belirmişti;

~Pedro demiş ki:

Rastgele ikinci el gizemli şeytan meyvesi haritası 2.000.000ß. İlk alana verilecek.

Mehumetu 5 yıl sonra geri döndüğü yuvasına şaşırarak baktı. Küçücük Rinji köyü büyüyüp kocaman bir kasabaya dönüşmüştü. 5 yıl önce dağılmanın eşiğine gelen köy tıpkı adı gibi büyüyüp serpilip kocaman bir ormana dönüşmüştü. Mehumetu bu duruma şaşırıp içinden 'Bak sen şu tanrının küçük oyununa sanki adanın laneti benmişim de gidince lanet kalkmış gibi görünüyor. Tanrı benimle sanırım oyun oynuyor' diye geçirirken buraya dönme sebebi olan kilitlediği evine doğru yola koyuldu. Aslında amacı eve girmek değil arkadaki odunluğa girmekti.

Yolda bir kaç eski tanıdığı ile karşılaşıp sohbet etti ve evinin arka bahçesine vardı. Mezara duygusuz gözler ile baksa bile uzun süre sürdüremedi ve yüzüne bir gülümseme yayılıp mezara gülümsedi. Çünkü yaşamak her şeye değerdi. Arkadaki odunluğa girdi ve 15 dakika sonra üstü başı biraz kir içinde çıkıp evine bile girmeden mezarı arkasında bırakıp uzaklaştı.

  İçinden kendi kendine düşünüp yola devam ederken 'Madem bu kadar yol geldim ve kendi yeni yolculuğuma çıktım. 5 yılın sonunda bakalım Rinji Kasabasında neler değişmiş' diye içinden geçirirken eskiden tanıdığı birine ait olan pub'a girdi. Tabi eskiden bu pub küçücüktü ama şimdi yenilenip kocaman bir bara dönüşmüştü. İçerisi ağzına kadar doluydu ve herkes eğleniyordu. Mehumetu yorgun bir şekilde köşedeki bir masaya oturdu ve garsonu yanına çağırdı.

  ''Üfff üstüm başım hep kir olmuş neyse bu kalabalıkta beni kim fark edebilir ki zaten hehe neyse hanım kızım şimdi elinizde ne var bir kenara bırak menüyü boşver bana şimdi ortaya ama bak ortaya karışık salata, bir buçuk et güveci, bir sürahi de alkolsüz bira getir'' diye sipariş verirken garsonun noluyoruz ya! ifadesine bile takılmadı. Şaşkın bir şekilde şiparişleri alan garsonun gidişini izlerken boş midesini bir an önce doldurup bir an önce adadan ayrılmayı çoktan kafasına koymuştu. Ne kadar yeni hayatına atılsa da Rinji köyü Mehumetu için buruk bir hatıradan ve ya ekşi bir limondan farksızdı. Neşeli kişiliği bu kadar kuruk tatları kaldıramazdı.

  Yemeklerini beklerken ise Mehumetu çevreyi incelemeye başladı. Nasıl olsa beklemekten başka yapacak daha önemli bir işi yoktu. Yeni yüzler görmek ve adanın gelişimini görmek Mehumetu'yu iyice neşelendirmişti ve kafasındaki uğursuz düşünceleri uzaklaştırmıştı. Etrafına bakarken ise tuhaf bir manzarayla karşılaşmıştı. Tuhaf demek doğru olmaz daha çok içmeden sarhoş olmuş gibi bir kişiyi çift görüyordu. 'Noluyor yahu içki geldi de ben içtim de sarhoş mu oldum. Yoo daha sipariş ettiklerim gelmedi ki ve gelse bile alkolsüz bira söyledim ben beee!' diye içinden geçirip gözlerini sıkıca ovuştursa da baktığında birebir aynıydılar ve biraz inceleyince de hal ve haraketlerinin tıpatıp aynı olduğunu gördü.

İlginç insanlar ile yolculuğu sırasında karşılaşsa da Mehumetu bilirdi ki ilginç insanların ilginç hikayeleri olurdu. Biraz daha incelemeye devam ederken biri cebinden birden kara bir kart çıkarttı. Mehumetu bu kartın ne olduğunu biliyordu ve karşısındaki kişiler kara karta bakıp bakakalırken Mehumetu'nun dudakları arasından bir çift kelime kaçtı.

  ''O neyyy laynnnn!!!''

“İki ballı viski,” Nick, kendisi ve ikiz kardeşi Syd’in siparişini verirken iki parmağını kaldırarak belirtti. “Buzlu olsun.”

Rinji Adası’na yaptıkları yolculuk oldukça zahmetliydi, bu yüzden buraya vardıklarında kutlamak ve bir sonraki hamlelerini planlamak için sabırsızlanıyorlardı. Zaten her zaman bir kutlama yapmak için bahane arıyorlardı. İkizler, bu yeni adada dolandırıcılık ve entrika kariyerlerine devam etmeyi planlıyorlardı; çünkü kendi yerel adalarında yaptıkları üçkağıtçılık yavaş yavaş ün kazanmaya başlamıştı.

Ellerini eski ve tozu ıslak bezle yeni alınmış tahta masaya yavaşça koyan Nick, ikiz kardeşiyle bu adada yapacakları yeni üçkağıtçılık ve dolandırıcılık yollarını konuşmak için biraz öne doğru eğildi. Vücudu sabırsızlıkla dolup taşan Syd ise Nick’i dinliyor; onun dediklerini kendi katkısıyla bir plana dönüştürüyordu.

Yeni planları hakkında konuşmaya başladıklarında, Nick’in yüzü bir anda tuhaf bir ifadeye büründü. Sözlerini kesip, cebinden siyah kartı çıkardı. Pedro’nun kara kartı. Kartın önceki tamamen siyah olan yüzeyinde şimdi bir mesaj belirmişti:

Pedro demiş ki:“Rastgele ikinci el gizemli şeytan meyvesi haritası 2.000.000ß. İlk alana verilecek.”

İkizlerin gözleri birbirine kilitlendi ve yüzlerinde aynı anda yaramaz bir gülümseme belirdi. Vakit kaybetmeden ikisi de masanın üzerine paralarını serpmeye başladılar, bir bir saydılar. Yüz beri eksik kaldıklarını fark ettiklerinde, paralarının buna yeteceğini düşündüler. Syd, cebindeki son banknotu çıkardı; bir iki yüzlük. O iki yüzlüğü masanın üzerine koyar koymaz, 2 milyon beri yığını bir anda yok oldu. Pat, hepsi kayboldu. Ellerinde sadece yüz beri kaldı. Hiçbir şey diyemeden, karmaşık bir surat ifadesiyle birbirlerine baktılar. Ne olduğunu ikisi de anlayamamıştı.

Para nereye gitti?

Nick, elindeki karta baktı ve iki yüzünün de tekrar simsiyah olduğunu fark etti. Yüzü düşecek gibi oldu ve dolandırıldıklarını düşündü; o anda Syd’in elinde birkaç defa katlanmış eski bir harita parçası gördü. Köşeleri katlanmaktan yırtılmış bu harita üzerinde garip semboller vardı. Ne Syd ne de Nick bu haritayı okuyup anlayabiliyordu. Syd, haritayı tekrar katlayıp masanın üstüne yavaşça bıraktı. İkizler, bir haritaya bir de ellerindeki son yüz beriye baktılar.

Yüz. Ellerinde kalan son paraydı. Yıllar boyu üçkağıtçılıklarından kazandıkları tamı tamına iki milyon beriyi az önce bu harita parçası için harcamışlardı. Syd, derin bir iç çekişin ardından masanın üstünde üzgün bir şekilde duran yüz berilik banknota uzandı.

“Çok teşekkürler!” Syd’in eli havada kaldı. Garson, son paralarını da ellerinin altından alıp cebe atmıştı. Böylece, burada paralarını sayarken yanında içtikleri içkilerin parasını da ödemiş oldular.

Sıfır. İki milyon beri ile ayak bastıkları Rinji Adası’ndaki bu barda ceplerinde kalan para miktarı sıfırdı.

“Artık bu haritayı takip etmekten başka şansımız yok,” Syd, kafasını sallayarak ve homurdanarak gerçeği kabullendi. “Harita okumayı bilen tanıdığımız var mı?”

Nick, gözlerinin önünde yok olan hayat birikimlerinin arkasında bıraktığı boşluğa doğru bakıyordu, sonra gözü yavaşça son kalan 100 belilik banknotuna kaydı. Odaklanmış bir şekilde son parasını izliyordu. Hızlıca verilen bir karar ve aniden beliren sonuçları, gerçekten bu kadar çabuk yaşanamazdı herhal-

"TAKK"

Elini sertçe masaya vurup daha yeni sipariş ettiği içkilerin parasını tahsil alan barmen, Nick'i hayal dünyasından gerçekliğe çekti adeta. Son parasının garsonun cebine yok olmasını izleyen Nick'i içini bir umutsuzluk sardı, az önce tüm parasını ne üdüğü belirsiz bir bez parçasına harcamışlardı.

Nick önüne teslim edilen viskisinden okkalı bir yudum aldı, son paracığını bu içkiye vermişti ve tadını güzelce çıkaracaktı. Bir gözü içkisindeyken bir gözüde Syd'in elinde yeni beliren haritadaydı.

Syd'in elinde duran ve incelemekle meşgül olduğu kağıt parçasını izlerken, Syd'in harita okumayı bilen birisini sormasının üzerine dolandırılmış hissedilmenin verdiği sinirle araya girdi ve haritayı elinden aldı.

"Ver, ben bi bakayım. Benim gene az buçuk haritalardan anladığımı unutuyorsun."

Nick'in sahip olduğu başlangıç düzey harita ve rota bilgisi bu haritayı anlamak için yeterlimiydi, Nick'de kendisi bilmiyordu fakat her şekilde 2 milyon beri verdiği birşeyi başka bir insana göstermeye niyetli değildi ve boşuna haritacılık öğrenmemişti. Gözlerini kısarak haritaya bakmaya başladı. Duyduğu veyahut bildiği bir ada ismi, boylam veya meridyen, köşede bir deniz ismi. Bu tarz bilgilere bakarak hazinenin nerede olduğunu anlamaya çalıştı.

Mehumetu, yıllar sonra ayak bastığı Rinji Adası'nın beş yılda nasıl geliştiğini görünce şaşırmıştı. Bir zamanlar küçük bir köy olan yerleşim, geniş bir kasabaya dönüşmüştü. Evinin önünden geçip arka bahçesine yöneldi. Beş yıldır el sürmediği odunluğun kapısını açtı.

Odunluk, eski ve nemli bir havayla doluydu. Zemin, zamanla biriken toprak ve odun parçalarıyla kaplanmıştı. Karanlık rafların üzeri tozlanmış, ama her şey yerli yerinde duruyordu. Örümcek ağları duvarlarda asılı işe yaramaz birkaç eski aletin üstünü kaplamıştı , köşede dizili odunlar, ve en arkada göze çarpan iki tane yumruk büyüklüğünde bileme taşı vardı. Bu taşllar babası Eruhanu'nundu ve yıllar sonra Mehumetu baltasını bileme ihtiyacı hissettiğinde bu taşı hatırlayıp tekrar memleketine dönmüştü. Üstünde “Lex Cuttenwood” markası yontulmuştu, kaliteli bir işçiliği vardı. Birinde Lex, diğerinde Cuttenwood yazıyordu.

Eski evine baktığında gördüğü manzara: Tahtalar yıpranmış, çatının bir kısmı yosun tutmuştu. Batı cephesi sarmaşıklarla kaplıydı. Üst katta bir penceresinde yumruk büyüklüğünde kırık vardı. Zaman, evini de olduğu gibi her şeyi etkilemişti.

Yolda yürürken yüz yaşındaki Mahuzaru Amca'yla karşılaştı. Mahuzaru, yaşı ilerlemiş olmasına rağmen dinç bir ihtiyardı. Babasının zamanında saygı duyduğu bir insandı. Oğullarını evlendirmiş torun sahibi olmuştu. Hatta bir torunu daha evlenmiş eşi de hamileymiş. Amacı torununun torununu görmekmiş. Mehumetu ile bir süre sohbet ettiler, eski günlerden bahsettiler.

Mehumetu, adada gezinirken karısının ve kendi mezarını ziyaret etti. Mezarların üstü otla kaplanmıştı, belli ki kimse uzun süredir ilgilenmemişti. Sonra ise oradan ayrıldı

Biraz ileride, eski tanıdığına ait olan pub artık başkasına devredildiğini öğrenmişti. Yine de içeri girip bir şeyler sipariş etti. Kızının yaşlarında olan garson, "Peki efendim," diyerek siparişi elindeki deftere not aldı. Yaptığı şakaların kızı şaşırttığını düşünse de, buradaki ortamda Mehumetu aslında oldukça normal sayılırdı. Pub bayağı kalabalıktı ve her tipten insan vardı.

Mehumetu'nun bu adadaki amacı belliydi: Yemeğini yiyip adadan ayrılmak. Ancak gözleri aniden masada oturan iki gence takılmıştı. Beyni ona oyun oynuyor gibi hissetmişti çünkü birbirine tıpatıp benzeyen iki ikiz vardı önünde.

Sonra Mehumetu’nun dikkatini çeken bir şey oldu. İkizlerin elindeki kara kartı görmüştü. Şaşkınlıkla "O neyy lannn??" Diye sayıklasa da ikizler, önlerinde duran karta öyle odaklanmıştı ki, Mehumetu’nun sözlerinin zerresini duymamışlardı..

Nick, kardeşi Syd’in elindeki haritaya yoğunlaşmıştı. Syd ise haritadan bir şey anlayamayınca bir soruyla ona dönmüştü. Nick kardeşinden harıtayı aldı. Sonra incelemeye başladı. Harita eskiydi, yıpranmış ve lekelenmişti. Çizim oldukça acemiceydi; ne yön bilgisi vardı ne de doğru düzgün bir isim. Haritanın bazı yerlerine “orman” ve “dağ” gibi ibareler eklenmişti. Nick, haritanın bazı kısımlarında kırmızı yazıların sonradan eklenmiş olduğunu fark etti. Haritanın arkasında kırmızı yazılarla "Gitar Teli Korsanlarının Mezarı" yazıyordu. İki gölün bağlantı noktasında küçük bir çarpı işaretinin şeytan meyvesini gösterdiğini düşünebilirdi.

Harita:

İkizlerin arkasındaki iki masada oturan 8 kişinin hepsi ayağa kalktı. Hepsi ikizlere bakıyordu. Üçü çıkışa doğru yöneldi, diğerleri masaların oluşturduğu koridorda ikizlere doğru yürümeye başladı. Mehumetu ile ikizler arasında kalan koridordan iki, kapıya yakınn koridordan üç adamın yaklaştığını fark etmişti. İkizler durumun farkında değildi haritaya çok yoğunlaşmışlardı.

Mehumetu tarafından gelen iki adamlardan birisi diğerlerine göre daha iriydi. Koridorda gelirken Mehumetu ile göz göze geldiler. Adamın kolları kırmızı dövmelerle kaplıydı, iri yuvarlak taşlı bir bilekliği, takım elbisesinn üstünde gri bir şapkası vardı. Suratında yara izleri varken burnuna kadar suratına gölge inmişti.

Mehumetu karar vermeliydi. Eğer ikizlere haber vermezse, etraflarını sarmaya başlayan beş adamdan habersiz kalacaklardı. İkisi de haritaya gömülmüş gözüküyordu. Böyle bir kağıda 2.000.000 beli bayan herkes kağıt eline geçtiğinde bu şekilde davranırdı herhalde. Adamlar ağır adımlarla ilerleyip Nick ve Syd’in masasını kuşatacaktı ve sanırım bunu anlayan tek kişi Mehumetu'ydu.

Olası bir kavgada silaha sahip tek kişi Mehumetu'ydu. Bir oduncu baltası vardı. Adamların ise hepsi kılıçlı gözüküyordu. Tabi belki adamların niyeti iyi de olabilir. Niyetlerini belli eden kesin bir hareket yapmadılar.

Dövmeli iri adam:

Xp ve Ödül Dağıtımı:

Mehumetu bir sağına bir soluna baktı. Önündeki masadan toplam 8 kişi kalktı. Bir kaçının çıkışa yönelip çıkışı tuttuğunu ve bir kaçının ikizlere geldiğini gördüğünde ise kendi kendine 'Noluyor lan!' oldu. Birbirine tıpatıp benzeyen ikizlerin durumdan bir haber olduğunu çoktan fark etmişti. İkizler ellerindeki kağıt parçasına bir hazine bulmuş gibi kitlenmiş bakıyorlardı.
  ''İşte zurnanın zırt dediği yer hehehe'' diye kendi kendine fısıldayıp masadan kalktı. Sırt çantasını bir eline oduncu baltasını da diğer eline aldı ve ikizlerin oturduğu masaya doğru ilerledi. Sanki onlara doğru yaklaşan adamları hiç görmemiş gibi davrandı. İkizler Mehumetu'nun ilgisini çekmişti ve ikizlerden birinin cebindeki son parayı barmene boş gözler ile verdiğini de görmüştü. Hem sözlü hem sözsüz kavgada 8'e karşı 2 her zaman dezavantajlıydı ve Mehumetu ikizlere destek çıkmak istedi. Sonuçta adamların niyeti ne olursa olsun ikizler ellerine kağıt parçasını geçirince harekete geçmişlerdi ve Mehumet eski yuvası olan Rinji adasına döndüğü için biraz nostaljik ve yardımsever hissediyordu.
   Elinde eşyalarıyla birden yan masaya yöneldi ve sandalyeyi çektiği gibi ikizlerin masasına oturdu. Elindeki çantayı boş olan bir sandalyeye attı ve baltasının başı aşağı gelecek şekilde masaya dayadı. Baltasının sapından tutup masaya dayarken bir baston gibi davrandı ve lafa girdi. ''Ooooo gençler hehehe sizde mi Rinji adasında yenisiniz. Gördüğüm kadarıyla yeterince beslenememişsiniz hehehe. Gözlerim bana oyun mu oynuyor yoksa gerçekten ikiz misiniz diye gelip görmek istedim ve bu yaşlı adamın size bir şeyler ısmarlamasına da izin verebileceğinizi düşündüm hehehehe'' diyip etrafına gülümseyen bir ifadeyle baktı.
   Gözlerinde etrafı kesen keskin bir bakış varken yaklaşan adamlara da keskince baktı. Ayrıyetten gözü de önceden sipariş verdiği garsona takıldı ve gülümseyerek ''Buraya bir sürahi kara kök birası ve 3 tane büyük tahta bardak ayrıyetten bir tane de büyük tava dana but kızartması'' diye birden sipariş geçti. Hemen ardından ikizlere dönüp ''Doya doya yiyin doya doya için çünkü hesaplar bu yaşlı amcanızdan hehehe'' diyip kocaman bir şekilde gülümserken ikizlerin arkasından yaklaşan gruba baltasının sapını tutmaya devam ederken baktı.

Mehumetu'nun sandalye çekmesiyle, ikizlerin haritaya diktiği iki çift gözün transtan çıkması bir oldu. Nick, haritayı hızlıca birkaç defa katlayıp cebine atıp ellerini masanın üstünde birleştirdi. Bu sırada Syd, masaya yeni oturup kendilerine yemek ısmarlamaya yeltenen Mehumetu'ya gözlerini dikmişti. Garip bir adama benzemiyordu Mehumetu. Yemyeşil, tecrübeyle dolu gözleriyle onlara bakıyordu. Neredeyse omzuna kadar sarkan, dağınık saçlarını geriye atıp ikizlerden bir cevap bekliyordu. Syd gözlerini kısıp incelemeye devam etti. Adamın suratından belliydi ki yıllar ona hiç de iyi davranmamıştı. Gergin bir omuz hizasında yaslanıp, bir elini sıkıca baltasının sapından tutmuş ve diğer elini masanın üstüne koymuştu.

“Tavada dana but demek! Ağzının tadını biliyorsun.” Yüzünde istemsizce oluşan gülümsemeyle beraber Syd, Mehumetu'nun elini sıktı, kendini kısaca tanıttı ve bu sıcak teklifi kabul etti. Ceplerinde kalan, daha doğrusu, kalmayan para nedeniyle onlara teklif edilen bu yemek teklifini geri çevirmeyi kesinlikle düşünmüyorlardı. Syd, gelecek olan yemeğe ve masaya yeni katılan bu adama odaklanmışken Nick'in fark ettiği tuhaf bir şey vardı. Mehumetu sürekli etrafına bakıyordu. İkizlerin arkasına.

“Nick.” Syd'in ardından o da kendisini tanıtıp, yeşil gözlerinin içine bakarak nasırlı elini sıkıca kavrayıp sıktı. Elini sıkmayı bırakmadan önce ise o da Mehumetu gibi etrafına hızlıca bir bakış attı. Arkasına, sağına, soluna. Mehumetu gibi o da masaya gözlerini dikip iki yönden yaklaşan beş adamı gördü. Masada Syd haricinde herkes bir şeylerin ters gittiğini, veyahut gitmek üzere olduğunu anlamıştı bile. Syd'in aklına dana but dışında tek bir düşünce bile yoktu. Beyninin içinde birden fazla but daireler çiziyordu. Yüzüne aç ve birazdan yemek yiyeceğinden mutlu bir gülümseme yer etmişti bile. Beleş yemeğin tadı bambaşkaydı onun için.

Nick önce düşündü. Bu adam da masaya yaklaşanlardan biri miydi? Belki de ellerindeki haritayı görmüş ve tanımışlardı. Fakat Mehumetu'ya biraz daha dikkatlice bakınca fark etti ki baltasının sapını sıkıca tutuyordu. Sanki potansiyel bir tehlike anında kendini, veya masayı korumak için hazır bekliyormuşçasına.

Mehumetu, siparişini verdikten sonra ikizlerin masasına oturmuştu. Garson, siparişi elindeki deftere hızlıca yazdı ve uzaklaştı. Henüz yemekler gelmemişti, ama Mehumetu’nun keskin bakışları masanın etrafını kolaçan ediyordu.

Syd ve Nick, Mehumetu’nun masaya oturduğu andan itibaren onun dostane bir niyetle yaklaştığını anlamıştı. Ancak, adamın sürekli etrafı kesmesine kayıtsız kalmadılar. Mehumetu’nun bakışları onların da dikkatini çekti ve etraflarına baktıklarında kendilerine doğru gelen beş adamı fark ettiler. Nick, elindeki haritayı hızla katlayıp cebine soktu. Şimdi, her şey biraz daha ciddileşmişti. Adamlar adım adım onlara yaklaşıyordu.

Bu sırada, kaslı ve iri bir adam, Mehumetu ve Syd'in arasına gelerek tehditkâr olmadan, ama hafifçe baskı uygulayarak ellerini omuzlarına koymak için ellerini uzattı. Omuzlarına inen eller, tehlike sinyali taşıyordu, ama şimdilik durum dengedeydi. Eğer adamın ellerine bir hamle yapılırsa ani bir kavga kopabilirdi.

Kavga oluşmazsa gelen adam kalın sesiyle konuşmaya başlayacaktı. “Selam gençler,” dedi kaslı adam, yüzünde alaycı bir tebessümle. Sonra Mehumetu'nun çok da genç olmadığını fark edip, "Ve kendini genç hissedenler..." diye de ekledi. "Ne yapıyorsunuz burada? Arkadaşım biraz önce Bay Pedro’dan alışveriş yaptığınızı gördü. Epey yüklü bir parayla alışveriş yapmışsınız, ha? Buralar tekin değildir. Biz de düşündük ki, sizin aldığınız eşyayı koruyalım. Yani, burada kötü niyetli kişiler olabilir. Sizi korumak için buradayız." Diyip gülümsedi. Diğer arkadaşları da mal mal gülüp kafalarını salladılar.

Adamın sesi sakin ama tehditkârdı. Sanki masum bir teklif yapıyormuş gibi konuşuyordu ama her kelimesi, tehditkâr bir alt metin taşıyordu. Kaslı adam Mehumetu'nun omzundaki elini hafifçe sıktı ve gözlerini Nick’e dikti.

Masayı çevreleyen diğer üç adam ise sessizce duruyor, Mehumetu'nun hareketlerini izliyordu. Nick'in yanında duran adam, hafifçe yere eğilmiş, sanki bir işaret bekliyormuş gibi duruyordu. Nick dirsek atsa adamın suratına gelecek gibi duruyordu. Henüz adamlar Mehumetu'nun baltasını fark etmemişlerdi. Balta, adamların görüş alanı dışında kalmıştı. Mehumetu'nun sol elinde balta sağ tarafında ise kaslı adam vardı.

Mehumetu, omzuna inen elin baskısını hissetmesine rağmen, baltasının sapını gevşetmeden tutuyordu.

Her adamın kılıcı vardı. Kaslı adam ise güçlü duruyordu. Acaba kavgaya girmeden bu problemi atlatmak mümkün müydü?

Xp ve Ödül Dağıtımı:

   Mehumetu kaslı adamın masaya yaklaşmasına ve elini omzuna koymasına izin verdi. Biraz laubali konuşsa bile sözlerini pür dikkat dinledi. İkizler ile tanışmasının bölünmesine hiç şaşırmamıştı çünkü bu sahnenin yaşanacağını ikizlerin masasına giderken bile biliyordu. Kaslı adamı yan gözler ile süzdükten sonra ikizlere baktı. Kendileri kağıt parçasını bir anda ortadan kaldırmışlardı. Bundan dolayı o kağıt parçası bu ikisi için çok önemliydi. Syd isimli ikiz yemeği duyunca çok sevinmişti ve bunu doğru buluyordu. Çünkü tok bir mide enerjik bir gün demekti. Nick ise temkinliydi ve bir anda olayı kavramıştı. Ormanda hayatta kalmanın en temel kuralı da buydu.

   Kaslı adamın sözlerinden sonra ise Mehumetu kağıt parçasının çok önemli bir şey olduğuna kesin oldu. Çünkü kağıt parçası bu kaslı adamın ve etrafındaki adamların ilgisini çok çekmişti. Başta tehditkar yaklaşmasa bile ters bir durumda kılıçların çekileceği belliydi. Mehumetu kendi kendine 'İşte ben buna Rinji'ye pirince giderken evdeki bulgurdan olmak derim!' diye iç geçirdi.

   Tekrar yan gözle kaslı adama bakmaya başladı. Eski evi olan Rinji kasabasına gelmişken sorun yaşamak istemiyordu. Zaten bir anlık nostalji ve yardımsever his ile harekete geçmişti. Sıkıca tuttuğu baltasını görebilsinler diye ileri geri hareket ettirip oynatmaya başladı. İkizler ile sohbet etmek istediğinden dolayı bir an önce bu at yarrrrrrmasını başından atmak istiyordu.

   Mehumet söze girerek ''Merheba sevgili iri yarı ayı arkadaşım gördüğün gibi bir sohbetin ve yemeğin ortasındayız ve seni küçüklüğünde buralarda gördüm mü? görmedim mi? pek hatırlamıyorum. İsmin nedir acaba? Rinji adasından olan bu yaşlı marangoz oduncu Mehumetu Ojisan'ınıza kendinizi tanıtmak ister misiniz? Yoksa bir ıslık çalarak adadan tanıdığım bir kaç kişiyi buraya getirip sizi sorgulatma mı istersiniz? Gördüğüm kadarıyla bayağı yetkin bir koruma servisiniz var ama önce sizi tanımam lazım. Hehehehe'' diyerek yan gözlerle kaslı adama bakmaya devam etti.

  Ayrıca Mehumetu sözlerine devam etti. ''Ama yine de son söz arkadaşlarımda. Belki de güzel bir yemeğe eşlik etmek istersiniz ve masaya dostane bir şekilde çağırılırsınız hehehehe'' diye iğneleyici ve gülümseyen ses tonuyla ikizlere seslendi.

   Mehumetu konuşmasının sonuna gelirken sandalyesine yaslandı ve adamın elinin doğal olarak omzundan düşmesine sebep olarak boşta bıraktı. Sandalyesine yaslanırken yüzünde kocaman bir gülümseme vardı ama ayrıyetten ikizler dışındaki davetsiz misafirlere karşı keskin bir şahin gibi tehditkar bakıyordu. Sanki Rinji adası onun çöplüğümüşte diğerleri çöplüğüne girmiş yavru sansarlarmış gibiydi.